Succes is net als hardlopen

Van winter word ik stevig, nou ja dikkig. Dus vrienden van me gaven subtiele hinds dat wat gaan sporten misschien geen slecht idee zou zijn. Ik koos om te gaan hardlopen omdat ik dan m’n eigen tijden en tempo kon bepalen, maar wat ik niet had verwacht is dat harlopen me leerde om een betere ondernemer te zijn en dat het me zou leren hoe je moet doorzetten tot succes. 

Hardlopen en ik

Toen ik zei dat ik ging hardlopen werd er in mijn omgeving nogal verbaasd gereageerd. In mijn familie is het namelijk algemeen bekend dat de sportgenen bij mijn conceptie niet mee zijn gekomen en dat die er bij m’n zusje allemaal bij in zijn gegaan. Zij is een van de beste en meest fanatieke sporters die ik ken en ik, ik heb altijd geworsteld met sport. Ik weet dat het goed voor je lichaam en geest is, maar ik heb er nooit zin in.

Afgelopen jaar bleven er bij mij wat kilo’s hangen die normaal gesproken op magische wijze verdwijnen en dat zat me niet lekker. Mijn vrienden zagen dat ook en begonnen subtiele hinds te geven dat ik misschien toch maar moest stoppen met zeuren over sporten en daadwerkelijk iets moest gaan doen. Teamsporten zijn lastig met mijn totaal geflipte agenda waar geen week op elkaar lijkt en waardoor ik geen structurele afspraken kan maken. Dus het moest iets zijn wat ik alleen kan doen en op tijden wanneer ik dat kan beslissen. Plus het mooiste zou zijn als het buiten zou zijn aangezien ik afgelopen jaar naar een prachtig stuk natuur aan de rand van Arnhem ben verhuisd. De conclusie was eenvoudig: ik ga hardlopen. De uitvoering was iets minder eenvoudig.

Het diepe in hardlopen

Wanneer ik mezelf tot iets aan wil zetten, moet ik mezelf een probleem bezorgen. Zo werk ik het beste. Ik had niet veel geld en besloot toch het beetje geld wat ik had bij elkaar te schrapen om hardloopschoenen te kopen. Hup, naar de Run2Day waar ze door middel van een cameratest gingen bepalen welke schoenen het best bij mij passen. Het werden deze schoenen en het zijn inmiddels m’n vertrouwde boys:

Ik voel mezelf altijd dom als ik zo’n impulsief besluit neem, maar het werkt wel. Ik ben gaan hardlopen, minimaal drie keer per week. Een rondje hardlopen is als een mini-succesproces, ik zal je vertellen hoe dat gaat:

Hardlopen als succesproces

Hardlopen fase 1 – Jezelf ertoe zetten

Hardlopen doe ik ’s ochtends en daar begint de strijd. Ik lig nog op bed en ik heb echt een heerlijk bed en dat voelt dan ook echt zo. Het liefste wil ik gewoon blijven doen wat ik doe en dat is lui liggen en YouTube filmpjes kijken op m’n iPhone, maar dat doe ik niet. Ik sleep mezelf uit bed en trek gelijk m’n hardloopkleren aan, loop naar beneden om m’n schoenen aan te trekken, m’n oortjes te pakken en de deur uit te gaan. Ondertussen roept m’n bed me na: “Kai, kom terug!” Ik negeer m’n bed en blijf tegen mezelf zeggen: dit is beter voor je Kai, later zul je blij zijn dat je niet in bed bent blijven liggen.

Hardlopen fase 2 – Het begin

Oké, de harloop-app loopt, de muziek loopt en ik loop, nou ja ren. De eerste minuten zijn echt opstarten. Ik heb me nog niet volledig gecommitteerd tot dit rondje en op de achtergrond hoor ik nog steeds de echo van m’n bed. Maar ik ben al begonnen dus het is al iets minder verleidelijk om weer terug te gaan, dan zou ik me echt een slappe zak voelen. Oké hardlopen. M’n gedachten dwalen af naar andere, meer plezierige zaken, maar ik geef m’n hoofd de opdracht om te focussen op m’n ademhaling en het ritme van de muziek. Rustig ademhalen en niet te hard gaan lopen. Het gevaar zit hem er namelijk in dat ik nu heel hard ga lopen om sneller thuis te zijn en heb ik niet genoeg puf voor het rondje. M’n gedachten zijn alweer afgedwaald, ademhalen, ritme.

Hardlopen fase 3 – Het ritme

Ademhalen, ritme. Ademhalen, ritme. Ineens voel ik het, ik zit er lekker in. M’n hoofd raakt leeg, m’n ademhaling zit goed, ik heb een goed tempo te pakken, het voelt goed. Het lijkt bijna alsof het vanzelf gaat. Heerlijk, ik ben lekker bezig. Ademhalen, ritme. Nu is het simpelweg een kwestie van kilometers maken en genieten van in de flow zitten.

Hardlopen fase 4 – Hoogmoed komt voor de val

Ik zit er zo lekker in dat het bijna te makkelijk lijkt nu. In de verte zie ik een weg die leidt tot een langere route en ik begin te twijfelen. Zal ik de route doen die ik had bedacht? Of zal ik toch die langere route doen? Ik zit er nu zo lekker in, waarom niet? Ach dat komt vast goed, ademhalen, ritme en kilometers maken. Gewoon een kwestie van hoe ik er nu in zit en dat doorzetten. Ik ga het gewoon doen, ik neem de langere route.

Hardlopen fase 5 – De val

Het gaat nog een tijdje lekker en dan ineens popt de gedachte in m’n hoofd op: “je bent lekker bezig, maar het is nog best een eind terug, hoe ga je dat aanpakken?” Het moment dat ik dat denk, voel ik ineens m’n benen. Die voelen niet meer zo sterk als een paar minuten geleden. Sterker nog, gaan die het wel volhouden tot het einde? Ik passeer een aantal wandelaars die me aankijken, ik hoor ze al denken: “die jongen gaat het nooit redden hoor, kijk die rode kop maar, dat houdt ie nooit vol!” Kai, dat moet je niet denken, dat dachten die mensen helemaal niet, concentreer je nou maar gewoon op het lopen. Ademhalen, ritme.

Ik zit er weer een paar minuten in, op de achtergrond van m’n hoofd voel ik een soort boosheid opkomen: “ja hoor, je moest weer zo nodig de lange route doen hè? Je had ook gewoon de normale route kunnen nemen en dan was je nu al thuis geweest, dan had je een lekker douchje kunnen nemen en een verfrissend glas water, sterker nog, dan zat je al aan je ontbijt!” Niet aan denken Kai, gewoon doorlopen.

Ik kan niet meer. M’n benen, m’n hoofd, m’n buik, alles doet zeer. Ik ben moe, ik ben op, ik ga stuk. Is het erg om nu te stoppen? Ik heb al ongeveer evenveel gelopen als m’n normale route, méér zelfs! Geen schande om te stoppen dus. Zal ik het doen? Zal ik opgeven?

Hardlopen fase 6 – Overwinning

Op dit moment is het alleen nog maar een mentaal spelletje. M’n hoofd probeert me op alle mogelijke wijzen te verleiden om te stoppen. Op dit punt is het een kwestie van op de straat letten en de ene stap na de andere nemen. Nog één stap meer en nog één. Telkens weer. Totdat ik merk dat ik er bijna ben, dan ineens vind ik ergens in m’n lichaam een stukje energie waarvan ik niet had gedacht dat ik het nog had. Ik pak dat stukje met beide handen aan en zet het in om de laatste meters nog even een zetje te geven en dan ineens ben ik weer thuis.

Even uitlopen, even uithijgen, even bijkomen. Het is gelukt. Ik heb niet opgegeven! Op dit moment lijkt dat erge moment waar alles slecht leek te gaan heel ver weg en bijna alsof het nooit is gebeurd. Het is me gelukt, dat is het belangrijkste en nu dat lekkere douchje waar m’n hoofd het eerder over had.

Hardlopen is net als succes

Als ik naar iemand kijk die succesvol is, dan denk ik vaak: goh, die heeft het goed voor elkaar! En stiekem ben ik dan vaak ook erg jaloers. Ik ben namelijk al 5 jaar aan het ploeteren om iets te maken van mijn bedrijf en m’n leven en daardoor vind ik stiekem dat ik het zwaarder heb dan die ander. Dat is niet zo. Altijd als ik in gesprek ga met een succesvol iemand, heeft die persoon dezelfde fasen doorgemaakt als met hardlopen:

Fase 1: Jezelf ertoe zetten
Alle succesvolle mensen zijn een beetje voorzichtig begonnen, de mensen in hun omgeving vonden het maar raar en snapten het niet helemaal. Je denkt bij jezelf, je zit toch goed? Waarom alles opgeven voor iets waarvan je niet weet wat het gaat worden?

Fase 2: Het begin
De meeste mensen komen niet door fase 1, ze besluiten dat het te veel gedoe is en geven op voordat ze zijn begonnen en daarmee is alle kans op succes verkeken. Diegenen die wel beginnen, kennen de onzekerheid van de eerste stappen. Het voelt ontwennig en ergens wil je gelijk weer terug naar je oude situatie, wetende dat je jezelf een slappe zak vindt als je opgeeft, maar ook dat je jezelf een sukkel vindt als dit misgaat.

Fase 3: Het ritme
Na een tijdje je ding doen kom je op een gegeven moment in het ritme. Het lijkt te lukken, je werk lijkt makkelijker te gaan en je voelt je goed. Je bent niet meer zo onzeker als aan het begin en je voelt dat je zelfvertrouwen stijgt omdat je het down hebt.

Fase 4: Hoogmoed komt voor de val
Dit gebeurt altijd als je iets wilt bereiken. Er komen verleidingen op je pad, andere routes dienen zich aan, andere mensen willen iets van jou en je komt voor de keuze te staan: blijf je op je koers of ga je voor iets anders wat ook heel mooi lijkt. Stiekem nog iets mooiers dan waar je nu mee bezig bent, want dat ken je inmiddels wel.

Fase 5: De val
Succes behalen is nooit één rechte lijn richting je doel zonder mislukkingen. Hoe lang je van tevoren ook nadenkt over het voorkomen van fouten, angsten, tegenslagen, je zult het niet kunnen voorkomen. Succes is ook simpelweg een kwestie van doorzetten ondanks en misschien wel dankzij die tegenslagen. Dit is de fase waar de meeste mensen stoppen, logisch ook. Dit is geen plezierige fase, het is dan ook helemaal niet leuk meer. Je hoofd gaat je verleiden met gedachtes van hoeveel beter het vroeger was of hoeveel beter het gaat zijn als je voor iets minder risicovols zou kiezen, als je de normale route zou kiezen.

Fase 6: De overwinning
Deze fase is alleen weggelegd die ondanks al die tegenslag toch doorzetten. Die mensen die accepteren dat het niet altijd leuk zal zijn en dat het op een gegeven moment een kwestie is van schouders eronder en stapje voor stapje doorwerken ook al weet je niet meer of het nog wel zin heeft en waar je het nog voor doet. De overwinning komt, sterker nog, als je in fase 5 terecht bent gekomen, dan zou je stiekem moeten weten dat fase 6 in zicht is. Je weet nooit wanneer de overwinning komt, ineens is het daar en is het je gelukt.

Dan kijk je terug en dan snap je eigenlijk niet meer waar je in fase 5 zo moeilijk over deed en dat komt omdat succes niet meer en niet minder is dan een mentaal spelletje. Zoals Spinvis ooit zei in een interview met Wout (vriend van me) het enige wat je hebt te overwinnen, dat ben je zelf.

De lessen van hardlopen

Wat hardlopen me hierdoor heeft geleerd is om vaker gewoonweg te beginnen en niet in te geven aan die verleiding om alles bij het oude te laten. Dat vervolgens door te werken, je in de flow raakt en dingen lijken te lukken. Dat je periodes tegen gaat komen waar je het allemaal niet meer ziet zitten en dat je in die periodes je gedachten niet te serieus moet nemen en stapje voor stapje door moet werken aan het pad wat je ingezet hebt. En dat je na het doorzetten en na jezelf overwonnen te hebben, mag genieten van wat je hebt gedaan en dat het eigenlijk toch stiekem best lekker is.

Dankjewel voor de lessen hardlopen, we gaan er weer tegenaan. En zoals altijd: op het mooie leven!

Groetjes Kai.

P.s. wil je me volgen? Ik ben zeer volgbaar op de volgende plekken: