Te dom om te stemmen.

Lang zag ik het nut van stemmen niet in. Ik vond mezelf niet slim genoeg om er iets van te vinden. Wanneer ik me erin ging verdiepen dan gingen veel standpunten me niets aan of begreep ik er niets van. Debatten waren tussen mannen in blauwe pakken met lastige taal en steeds leek er ook niet echt ingrijpend iets te veranderen. Daarnaast interesseerde het me ook niet. Dus ik stemde niet.

Het is weer verkiezingstijd in Nederland. Wekenlang gaat het nergens anders over dan politiek en waar ga ik het dan over hebben? Politiek! Zeer origineel Vermaas. En toch moet ik eerlijk zeggen dat een van de dingen waar ik het vrijwel nooit over heb, politiek is. Een goede vriend van mij was daar laatst al verbaasd over, we hebben het namelijk vaak over hoe je een goed leven kan leiden en we bespreken dan ook verschillende filosofieën en levenswijzen, maar nooit politiek. Ik vertelde dat dat komt omdat ik ook nooit ging stemmen.

Ik snap al heel lang weinig van politiek. Ik zag democratie als een zeer simpel principe: De hele bevolking kan zich niet dag in, dag uit bezig houden met het besturen van het land. We hebben namelijk ook andere dingen te doen! Daarom kies je iemand die ongeveer hetzelfde denkt en vindt als jij zodat hij/zij zich daar hard voor kan maken in de politiek. Daarnaast is de politiek een vak apart en heb je bepaalde vaardigheden nodig om je mening te laten horen en te zorgen dat je ideeën daadwerkelijk uitgevoerd worden. Deze vaardigheden heb ik niet. Daarom ben ik altijd blij dat er slimme mensen zijn die zich hier dagelijks mee bezig houden zodat ik dat niet hoef. Dan kan ik me focussen op wat ik goed kan terwijl zij zich focussen op wat zij goed kunnen. Mooi toch?

Maar toen kwamen de verjaardagen en kroegavondjes waar ik anderen over de politiek hoorde praten. Hier ging het niet over het zoeken van iemand die jouw mening kan verkondigen in de tweede kamer. Nee, hier ging het over hoe je “strategisch” kunt stemmen en bij welk clubje jij hoort en of je links of rechts bent (geen idee!) en hoe je zo kan stemmen dat bepaalde clubjes samengaan en zo een regering gaan vormen. En die politicus was zo’n *** en zij was een incompetente **** en die ene die is corrupt en weet ik veel wat. Iedereen leek van alles te weten en ik voelde me dom. Ik snapte hier niets van. Je stemt toch op wie jouw mening kan vertegenwoordigen en hoe meer mensen denken zoals jij, hoe meer mensen in de regering komen met dezelfde mening als jij. Als er weinig mensen in de regering zitten met jouw mening, dan ben je blijkbaar een minderheid. Tsja, democratie is nou eenmaal niet gebaseerd op het idee dat iedereen de hele tijd z’n zin krijgt, maar op het idee dat er oplossingen komen die goed zijn voor zoveel mogelijk mensen. Politiek werd ineens een stuk moeilijker voor mij en wanneer ik vroeg waarom het zo moeilijk moest zijn, dan kreeg ik te horen dat ik “het spel” niet snapte. Jep, dat bleek maar weer.

Omdat ik “het spel” niet snapte, bleef er maar een ding over voor mij: niet stemmen. Ik heb namelijk voor mezelf een regel en dat is dat ik geen uitspraken doe over dingen waar ik niets vanaf weet, dan stel ik alleen maar vragen zodat ik erover kan leren. Vragen stellen over de politiek vond ik niet zo fijn, mensen worden er zo fel van, dus ik liet het maar voor wat het was. Zo heb ik de eerste keer dat ik mocht stemmen, niet gestemd.

Toch zat dat me niet lekker. We zijn hier toch zo trots op de democratie? We vinden het toch een zo veel beter idee dan een dictatuur? In het verleden zijn er toch zoveel mensen gestorven in de strijd om stemvrijheid te bemachtigen? En ik… Ik steek m’n kop in het zand omdat ik het niet weet, omdat het me niet boeit en omdat mijn stem naar mijn idee toch niets uitmaakt.

De tweede keer dat ik mocht stemmen, besloot ik me eens aan mijn oorspronkelijke idee te houden. Ik kies iemand die het beste is voor mij. Ik was student en twee besluiten hadden grote impact op mij: StuFi en gratis OV. Er was één partij die hier zich volledig hard voor maakte: de BNN jongerenpartij. Dit was de partij die zich wilde inzetten voor mijn leeftijdsgroep, voor mijn problemen, voor mijn ideeën. Maar ook dit was geen succes. Elke keer als er aan mij werd gevraagd waar ik op ging stemmen en ik zei BNN, dan werd ik uitgelachen. “Die gaan toch nooit een zetel krijgen?!” “Zij hebben niet eens nagedacht over zaken als pensioen en de economie, en jij gaat stemmen op zulke idioten?” Zo kan ik nog wel even doorgaan met wat ik naar m’n hoofd geslingerd kreeg. Eerst zei ik nog dat het zaken als pensioen mij niet aangaan en daarom kies ik voor iemand die gaat voor dingen die mij wel aangaan. Dat leidde tot nog fellere gesprekken. Na een tijdje zei ik maar niets meer, ik stemde wel op BNN en zoals iedereen zei kregen ze geen zetel. Ik kreeg vaak te horen dat ik mijn stem verprutst had, zo voelde het ook wel een beetje. Ik was weer eens te dom voor dit hele gebeuren.

Nu zijn we weer een paar jaar later en zijn er weer verkiezingen. Deze keer vind ik het echt angstaanjagend wat er aan het gebeuren is. Als ik de comments lees op Facebook dan schik ik me kapot. Je bent niet meer dom als je op een bepaalde partij stemt, maar een ******** en je wordt gewoonweg bedreigd om je mening. Discussies gaan niet over argumenten heen en weer: wanneer iemand zijn/haar standpunt vertelt dan lees ik alleen maar reacties als linkse **** of rechtste *****. Ik weet niet wat ik erger vind, dat we elkaar zo uitschelden, dat we elkaars verschillen niet kunnen respecteren of dat we het niet met elkaar over de inhoud kunnen hebben? Ik merk dat het veel met me doet, dat ik er zenuwachtig van wordt, soms een beetje boos en vaak onzeker. Ik durf mijn mening niet zo gauw te uiten, want wie weet gaan mensen al die dingen zeggen over mij? Het liefst zet ik gewoonweg alles uit. Lees ik geen nieuws meer. Kijk ik geen debatten meer. Klik ik niet meer op meer reacties lezen. Het liefst steek ik mijn kop in het zand. En eerlijk gezegd doe ik dat ook, maar op één punt niet en dat is dat ik sowieso ga stemmen.

Ik weet niet of dit iets is omdat ik inmiddels wat ouder ben of dat het iets is wat nu aan de hand is, maar stemmen is belangrijker voor me geworden. De verschillen lijken groter dan ooit tevoren en wie weet hebben de komende verkiezingen een grote impact op Nederland. En om de een of andere reden voelt het feit dat ik me dom voel qua politiek niet meer als een reden om niet te gaan stemmen. Ik ben niet links, ik ben niet rechts, ik ben niet rechtdoorzee, ik ben mezelf en mijn meningen zijn niet zwart/wit, ze zijn genuanceerd, net als alles in het leven. Maar dat het lastig is en dat je nooit het hele plaatje ziet, is geen reden om dan maar niets te doen. Het is een reden om te doen wat nu bij jou past. Ga er vanuit dat dat goed genoeg is. Kom je erachter dat dit niet zo was? Dan heb je geleerd en doe je het de volgende keer anders, maar doe het. Ik vind het nog steeds spannend en ik praat er dan ook niet graag over, maar ik stem wel zodat ik weet dat ik bijdraag aan de democratie en dat ik de vrijheid die wij hier hebben niet voor lief neem. Ik ga stemmen, jij ook?

Groetjes Kai.

Met dank aan: Rik, Sabine, Tim Hofman & mooie initiatieven zoals de Stembus & Stemwijzers.

P.s. wil je me volgen? Ik ben zeer volgbaar op de volgende plekken: